ที่รักเธอบอก
ว่าเธอจะรักฉัน จนวันสุดท้าย
แต่สุดท้ายเธอหลอก
เธอลืมคำพูดเหล่านั้น
ที่เคยบอกไว้
ฉันกลายเป็นคนที่โง่งมงายที่สุด
ไม่ว่าในสายตาใคร
ฉันกลายเป็นคนบ้าบอ
ที่มันไม่เหลือหนทางให้ไป
ก็เพราะว่าเชื่อใจ
เพราะว่าเชื่อใน คนอย่างเธอ
รักมันก็เป็นแค่คำ
ที่ใครบางคนนิยามเอาไว้
รักมันก็เป็นแค่คำดีๆ
ที่ทำให้คนเชื่อใจ
หลอกให้ทุ่มเทลงไปให้ทั้งชีวิต
เพื่อพบเจออะไรที่ไม่คาดคิด
ตอนสุดท้าย อย่างที่ฉันได้เจอวันนี้
มันจริงแค่ไหนที่คนบอก
มาตลอดว่ารักไม่มีวันจบ
น้ำตาลว่าหวานยังมีวันหมด
มันไม่มีอะไรจะคงความสด
ที่ว่าแน่ว่านอนก็มีแต่ละคร
เพราะมีบทบาทเป็นตัวกำหนด
ธรรมดาของอะไรที่มันสุกงอม
หมดแรงยึดเหนี่ยวก็ต้องร่วงหล่น
รักมันคือสิ่งใดถ้าให้อธิบาย
บางคนบอกนิยายเหมือนกับในนิทาน
คงไม่มีนิยามพอรักหมดกลิ่นอาย
ใยเหมือนใจพิการมันไม่ใช่พิมาน
ใต้ความพิศวาท คนมักคิดประมาท
มันก็แปลกประหลาด กว่าจะรู้กระจ่าง
กลายเป็นโรคประสาท เพราะว่าไม่ฉลาด
เลยเขียนลงกระดาษ รักของฉันคือบาป
ฉันกลายเป็นคนที่โง่งมงายที่สุด
ไม่ว่าในสายตาใคร
ฉันกลายเป็นคนบ้าบอ
ที่มันไม่เหลือหนทางให้ไป
ก็เพราะว่าเชื่อใจ
เพราะว่าเชื่อใน คนอย่างเธอ
รักมันก็เป็นแค่คำ
ที่ใครบางคนนิยามเอาไว้
รักมันก็เป็นแค่คำดีๆ
ที่ทำให้คนเชื่อใจ
หลอกให้ทุ่มเทลงไปให้ทั้งชีวิต
เพื่อพบเจออะไรที่ไม่คาดคิดตอนสุดท้าย
อย่างที่ฉันได้เจอ จากเธอ
รักมันก็เป็นแค่คำ
ที่ใครบางคนนิยามเอาไว้
รักมันก็เป็นแค่คำดีๆ
ที่ทำให้คนเชื่อใจ
หลอกให้ทุ่มเทลงไปให้ทั้งชีวิต
เพื่อพบเจออะไรที่ไม่คาดคิด
ตอนสุดท้าย และสุดท้าย
รักมันก็เป็นแค่คำ
(มันจริงแค่ไหนที่คนบอกมาตลอดว่ารักไม่มีวันจบ)
ที่ใครบางคนนิยามเอาไว้
(น้ำตาลว่าหวานยังมีวันหมด)
รักมันก็เป็นแค่คำดีๆ
ที่ทำให้คนเชื่อใจ
(ธรรมดาของอะไรที่มันสุดงอม)
(หมดแรงยึดเหนี่ยวก็ต้องร่วงหล่น)
หลอกให้ทุ่มเทลงไปให้ทั้งชีวิต
(โคตรจะเปลืองเวลาที่เสียไป)
เพื่อพบเจออะไรที่ไม่คาดคิด
(สุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร)
ตอนสุดท้าย
(เพราะโดนเธอหลอกใช้ บาดแผลที่ฝากไว้)
อย่างที่ฉันได้เจอวันนี้